Jongens, we moeten even praten. Zoals jullie misschien wel weten heb ik met enige regelmaat een mening over een boek die nogal afwijkt van de algemene consensus (Red Queen, anyone?). En ik moet je eerlijk bekennen dat ik het heel lekker vind om een boek te lezen waarvan ik weet dat ik het ga haten. Dus toen mijn bestuursgenootje Leonie van het BookTube kanaal The Book Leo me vertelde over dit absoluut verschrikkelijke boek dat ze net had gelezen, moest ik uiteraard ook. In de video hieronder kun je kijken naar haar mening over het boek waar we het vandaag over gaan hebben, Verleiding van Erin Watts, het eerste deel in de Royals serie.
LET OP! Video en blog bevatten spoilers voor de inhoud van het boek.
The Royals #1
De 17-jarige Ella is een echte overlever: met dubieuze baantjes -stripteasedanseres – knoopt ze sinds haar moeders overlijden de eindjes aan elkaar. Ella is vastbesloten haar leven op orde te krijgen.
Dan verschijnt Callum, de puissant rijke vader van 5 onweerstaanbare zoons. Ook Callum is vastbesloten: hij wil Ella uit haar armoede verlossen.
Ella besluit op Callums landgoed in te trekken, waar haar een gemengde ontvangst wacht: haat en liefde wisselen elkaar af. Krijgt Ella haar leven ooit op orde?
Engelse titel: Paper Princess (Everafter Romance)
Nederlandse titel: Verleiding (De Fontein)
Auteur: Erin Watt
Score: 1/10
Ik las het eerste deel van de Royals serie met de volle intentie om het helemaal niks te vinden. Ik ben nou eenmaal niet zo snel onder de indruk van bad boys, en stiefbroer/stiefzus relaties zijn ontzettend niet mijn ding (Did I mention I love you throwbacks). Omdat ik weet dat het een kwestie van smaak is dat ik niet zo veel aan die dingen vind ga ik het daar ook niet over hebben, ook al zou ik daar met gemak duizend woorden over kunnen schrijven. Nee, ik wil het hebben over wat anders wat me opviel aan dit boek. Toen ik het net uit had kon ik alleen maar lachen om de gekte die ik net had gelezen, maar toen ik er nog eens goed over na ging denken verging het lachen me vrij snel. Het is namelijk ontzettend problematisch op zeer veel verschillende vlakken, en ik snap niet zo goed waarom niemand het daar over heeft.
Seksuele intimidatie
Volgens mij is er geen enkel mannelijk personage dat Ella niet op een gegeven moment seksueel heeft geïntimideerd. Van de vrij duidelijke poging tot verkrachting door haar te drogeren tot crotchgrabbing en half tegen haar aanrijden terwijl ze niet weg kan tot ongewenst haar kamer inkomen en het gebruiken van fysieke overmacht om een dreigende situatie te vormen, er waren zo veel interacties tussen personages die op geen enkele manier goed te keuren zijn. Ik weet dat mensen het niet eens gaan zijn met me op dit punt, omdat “ze gewoon boos waren” en “dat creëerde seksuele spanning tussen Ella en Reed”. Maar, weet je? Als je hoofdpersoon oprecht bang is dat iemand haar op seksueel gebied iets gaat aandoen vind ik dat verder gaan dan ‘gewoon boos zijn’ en ‘seksuele spanning opbouwen’. Er is niks mis met spanning opbouwen, zolang er maar consent is. En het was vrij duidelijk dat Ella ze zich erg onveilig en bang voelde door een hoop situaties die plaatsvonden. Waarom ze al deze mannelijke personages niet vergeeft, maar überhaupt doet alsof het nooit heeft plaatsgevonden, snap ik niet zo goed.
Consent
Over consent gesproken. Misschien wel het allerbelangrijkste aan een romantisch boek vind ik consent. Het moment dat ik twijfel aan de consent van een van de personages kan ik niet meer meegaan in de spanning die het boek probeert op te bouwen. Vooral in boeken die door jonge meisjes gelezen gaan worden is het belangrijk om niet alleen consent te hebben tussen personages, maar ook om het ze te laten uitspreken. Boeken hebben een voorbeeldfunctie, en YA boeken zijn voor velen de eerste keer dat ze in aanraking komen met onderwerpen zoals liefde en seks. Er zijn vele voorbeelden te noemen waar ik vraagtekens zette bij de consent, maar er is één scene in het bijzonder waardoor al mijn nekharen overeind gingen staan.
Ella wordt op een gegeven moment gedrogeerd door iemand waarmee ze aan het daten is zodat hij haar kan verkrachten. De Royal broers redden haar, blahblahblah, helemaal mooi. Maar dankzij de drugs heeft ze heel hard seks nodig? En in plaats van dat ze haar de roes laten uitslapen of, weet je wel, HAAR NAAR HET ZIEKENHUIS BRENGEN, overleggen de jongens over wie er seks met haar moet gaan hebben.
Pardon?
Dit meisje is gedrogeerd, en kan dus niet helder nadenken, en je hebt het over wie er SEKS met haar moet hebben?! Het boeit me echt geen moer dat dat is waar ze om vraagt! Het feit blijft dat ze gedrogeerd is en niet in staat is om na te denken over wat ze wel en niet wil. Reed is uiteindelijk degene die aanbiedt om dingen met haar te gaan doen. Hij blijft haar vragen of het okay is en dat hij het gevoel heeft dat hij misbruik van haar maakt. Vragen om consent is op zich goed, maar heeft GEEN ZIN ALS IEMAND ONDER DE INVLOED IS. En Reed die denkt dat hij misbruikt van Ella maakt? REED DAT DOE JE OOK JIJ EIKEL. Het is niet relevant dat Ella naderhand nog steeds blij is met dat het is gebeurd. Het is niet relevant dat ze er op dat moment om vroeg. Ze was gedrogeerd, en je blijft van gedrogeerde mensen af. Punt. Mijn hemel, ik zat echt te schreeuwen naar mijn boek op dit moment.
Verkrachting
Maar misschien nog wel het allerergste, hetgeen wat me oprecht misselijk maakte, is een scène waarin Ella hoort over een verkrachting en hier geen enkel probleem mee heeft. Twee van de Royal broers zijn een identieke tweeling, niet uit elkaar te houden. Broer 1 heeft een vriendin. Ella komt op een gegeven moment de vriendin met een van de broers tegen nadat ze seks hebben gehad, maar ziet dan dat het broer 2 is, en niet broer 1. De vriendin weet dit niet. En weet je wat ze denkt? Ze denkt dat de jongens zelf moeten weten wat voor kinky dingen ze doen.
P A R D O N ? ? ? ! ? !
De vriendin heeft eerder consent gegeven aan broer 1 om seks te hebben, en heeft nu consent gegeven aan broer 2 in de veronderstelling dat het broer 1 was. Broer 2 heeft ze echter nooit consent gegeven. Aangezien de definitie van verkrachting letterlijk is, “Penetration, no matter how slight, of the vagina or anus with any body part, or object, or oral penetration by a sex organ of another person, without the consent of the victim.”, en aangezien broer 2 dus geen consent heeft, heeft hier een verkrachting plaatsgevonden. En Ella zegt er niks over.
Ik heb de rest van de serie niet gelezen, dus het is heel goed mogelijk dat de situatie anders ligt dan in het eerste boek wordt geschetst. Het is heel goed mogelijk dat de vriendin wel op de hoogte is van het feit dat ze het doet met broer 1 en met broer 2. Maar het feit blijft dat Ella dit niet weet. Wat Ella ziet is broer 2 in de plaats van broer 1, zonder dat de vriendin dit weet, en hier heeft Ella geen enkel probleem mee. Het feit dat er op geen enkele manier commentaar wordt gegeven op de situatie vind ik oprecht gevaarlijk. Jonge meisjes lezen dit. Meisjes die uit dit boek meenemen dat dit normaal is. Meisjes die niet doorhebben dat dit alle grenzen overschrijdt en dat ze dit niet hoeven te accepteren. Ja, ik zat te trillen van woede op dit punt.
Eindoordeel
Als je dit soort boeken leuk vindt is dat helemaal prima. Zoals ik eerder al zei, dit genre is niet mijn ding, en ik weet dat dat het ook nooit gaat zijn. Dat betekent echter niet dat ik dit boek slechts afschrijf gebaseerd op smaak. Er gebeuren zo veel dingen in dit boek die niet door de beugel kunnen dat ik ze bij lange na niet allemaal heb kunnen noemen. Kijk ook zeker Leonie’s video als je benieuwd bent naar andere inhoud, zoals slutshaming. Erg veel slutshaming. Ik vind het gewoon eng dat dit boek een 4,03/5 rating heeft op Goodreads, en dat zo veel jonge meisjes dit nietsvermoedend lezen en deze handelingen gaan zien als romantisch in plaats van wat ze zijn: Grensoverschrijdend gedrag, seksuele intimidatie, en verkrachting.
Ik vind dit boek zo ontzettend niet kunnen dat ik er geen feelsschaal aan vuil ga maken. Ik denk dat het niet echt als een verrassing komt als ik zeg dat mijn oordeel in het algemeen een 1/10 is. Ik ga door dit boek oprecht positiever denken over Did I mention I love you, want ook al was dat een absolute ramp, tenminste hebben alle personages consent gegeven voor alles wat er gebeurt. Denk niet dat iemand het gek vindt dat ik niet verder ga met deze serie. Mijn hemel.
Allereerst, leuk weer een recensie op je blog te lezen! Maar over op de inhoud: ik snap je punt. Dit is wel een boek dat meer tegen new adult aan zit dan tegen young adult en dat is ook wel bekend. Ik beschouwde deze boeken tijdens het lezen meer als Na dan YA. Ook kan ik je vertellen dat hetgeen je in je laatste alinea voor je oordeel zegt, anders ligt in de volgende boeken. Daarnaast bevatten de volgende Boeken veel minder seks dan dit deel, deze was de heftigste van de serie. Maar ik begrijp nogmaals je punt, En het is goed dat dit benoemd wordt. Ik ben dus wel zo iemand die deze boeken met veel plezier heeft gelezen.
Ik was ooit van mening dat seks geen plek had in YA, maar daar ben ik de laatste tijd erg op terug gekomen. Het hoeft zeker niet in elk boek, maar het is echt helemaal niet gek dat er YA boeken zijn over seks, omdat het iets is waar de leeftijdsgroep mee te maken krijgt. Wat mij betreft is het dan ook helemaal prima als YA en niet als NA. Waar ik issues mee heb is dat er geen eerlijke verhoudingen zijn in de relaties, dat er geen consent wordt gegeven, dat er seksuele intimidatie plaatsvindt, en een verkrachting. Wat mij betreft ga je dan alle boekjes te buiten, ook als je een NA of een volwassenenboek bent. Dat het gebeurt kan zeker, want dat is de realiteit. Dat er niks afkeurends over wordt gezegd, dat kan echt niet.