Een paar dagen voor ik voor het eerst met vriendinnen op vakantie ging speurde ik het internet af naar goedkope ebooks. Ik kwam Did I mention I love you (hierna DIMILY genoemd) tegen, en herkende de titel van de boottocht waar Lisa kaartjes voor haar en mij voor probeerde te winnen. De auteur zou naar Nederland komen en een aantal lezers vergezellen op een boottocht door Amsterdam. Het ebook was niet duur, dus ik besloot hem op mijn ereader te zetten zodat ik iets te lezen had op vakantie. Dit zorgde voor, laten we het zeggen, een interessant resultaat.
Toen Eden toe zei om de zomer bij haar vader die ze al jaren niet gezien heeft door te brengen, had ze geen idee waar ze aan begon. Niet alleen doet haar vader alsof er niks aan de hand is, ook heeft hij een volledig nieuw gezin. Zijn nieuwe vrouw probeert zich met van alles te bemoeien, en Eden zit dus echt niet te wachten op drie stiefbroers. Het wordt alleen maar erger als ze haar oudste stiefbroer ontmoet, Tyler. Met een enorm ego en niets dan asociaal gedrag is Tyler het perfecte voorbeeld van iemand die Eden normaal vermeidt. Tijdens haar verblijf in Californië ontmoet Eden vele nieuwe mensen, waaronder een aantal nieuwe jongens. Leuke jongens. Maar hoe ze het ook probeert, ze kan er niet om heen dat ze valt voor iemand anders. Die ene persoon waarvan het niet mag; Tyler.
Engelse titel: Did I mention I love you? (Black & White Publishing) (ISBN: 1845029844)
Nederlandse titel: Did I mention I love you? (Moon) (ISBN: 9789048834754)
Auteur: Estelle Maskame
Score: 1/10
Op een feelsschaal van een natte krant (1) tot toen ik Becky Albertalli ontmoette (10), hoe veel feels: 1
Wat een afschuwelijk boek was dit.
Laat ik maar beginnen met de personages. Wat was Eden een ongelooflijke muts, zeg. Haar volledige persoonlijkheid is een tegenstelling. Ze wil psychologie studeren omdat ze mensen interessant vindt, maar ze wil nooit met mensen praten. Ze wil vrienden maken, maar ze wil nooit met mensen praten. Ze vindt zichzelf geen bitch, maar is altijd naar tegen mensen/ze wil nooit met mensen praten. Het komt erop neer dat Eden een nogal oppervlakkig personage is, en ik snap oprecht niet waarom iedereen verliefd op haar wordt. Speaking of the devil, dat brengt me op Tyler. Wat voor een trainwreck was dat dan? Hij is precies wat je je voorstelt bij een love-interest van een romantisch verhaal op Wattpad. Maar dan slecht uitgevoerd. Kan je het je voorstellen? Er is niks romantisch aan Tyler, hij is gewoon een hork. En als hij eens niet een hork is zegt hij geen romantische, maar nogal creepy dingen.
Dan het plot. Of volledige afwezigheid daarvan. Ik moet zeggen dat ik een plotloos boek nog wel eens fijn vind. Zo heeft Simon vs. bijvoorbeeld niet echt een plot om van te spreken, en zoals iedereen wel weet houd ik intens veel van dat boek. Hier echter werd ik er alleen maar door geïrriteerd. Het hele boek was Eden die met een resting bitchface de dag beleefde, waarbij ze af en toe onderbroken werd door iets ontzettend dramatisch. Het hele boek voelde nogal onlogisch en geforceerd aan, waardoor het ongemakkelijk werd om te lezen.
En om maar niet over de schrijfstijl te spreken. Met prachtige quotes zoals “I don’t know any Spanish”, I admit, biting my lip. “I speak French. Like the Canadians. Bonjour.” en “Can you explain to me why they have been arrested for trespassing? By the way, I’m an attorney.” is DIMILY onvergetelijk, maar niet op een goede manier. ’s Avonds als mijn vriendinnen en ik in ons appartement in Berlijn waren zat ik te lezen en las ik alle zinnen voor die ik grappig vond. Dat werd dus zo’n beetje een kwart van het boek. Het is ontzettend aan de stijl te merken dat dit boek van Wattpad komt. Soms begint een hoofdstuk heel cliché met iets als dat de wekker haar wakker maakt, of ‘er zijn inmiddels een aantal weken verstreken’. Het is dan overduidelijk dat er redelijk wat tijd tussen het schrijven van het ene en het andere hoofdstuk zit, omdat de auteur gewoon niet wist hoe ze nou verder moest. Ik heb me er als Wattpad schrijfster ook schuldig aan gemaakt, en ik vond het erg jammer dat dit soort dingetjes er tijdens mogelijke herschrijf- en editingrondes niet uitgehaald zijn.
Dit genre is persoonlijk niet mijn ding. Ik heb niks met verhalen over bad boys, of verboden liefdes zoals die tussen een stiefbroer en stiefzus. Wel geloof ik dat dit een bijzonder zwak voorbeeld van het genre was. Zelfs binnen guilty pleasure was dit niet goed te noemen, alleen maar ronduit slecht. Naar mijn mening heeft dit boek niks te zoeken in gedrukte vorm. Mensen genoten ervan toen het op Wattpad stond, en dat is prima. Maar daar had het voor mijn part ook bij mogen blijven.
Ik heb ook een poging gedaan om het boek te lezen, maar kwam er gewoon niet door. Precies die punten die jij aankaart irriteerden mij ook mateloos. Blij dat ik mijn tijd niet heb verspild met verder lezen.
Het einde is anders wel heel dramatisch, hoor! Jaja.
Heel herkenbaar wat je vond van Eden. Ik kreeg ook niet goed hoogte van haar.
PRECIES DAT! Haar hele persoonlijkheid was een contradictie, vet moeilijk.
Haha Eline, ik houd van deze recensie. Hartjes voor jou.
Hehe, hartjes terug!
Dat is het probleem met Wattpad-verhalen die tot boeken worden gepubliceerd. Ze zijn door en door vreselijk. Ik weet niet of je ze hebt gelezen, maar After van Anna Todd, bijvoorbeeld, of Dromen van Sara Zonneveldt waren niet echt geweldig. En daarom heb ik eigenlijk geek zin om dit boek te lezen. :/
Maar goed, ik had eigenlijk al verwacht dat het vreselijk zou zijn, door dat ‘Wattpad’. Daarnaast sprak dat stiefbroer/stiefzus-relatie mij ook niet aan, dus tja.
Overigens vind ik deze recensie ontzettend goed. Om de een of andere reden houd ik meer van negatieve recensies dan positieve, behalve als ze over mijn favoriete boeken gaan, uiteraard. 😛
Jaaaa, After wordt hem bij mij niet, dat heb ik ook wel door. Ik moet zeggen, er staan nog best wel eens goede dingen op Wattpad. Het jammere is alleen dat de dingen die echt heel groots worden gewoon vermakelijk zijn en makkelijk lezen. Niks mis mee, maar niet boek-kwaliteit, als je het mij vraagt!
Dat stiebroer/stiefzus ding was zo raar. Echt. Wat.
Negatieve recensies zijn zo lekker om te schrijven, niet normaal.
I love all dit.
Hehehe, why thank you
Hahaha, jouw negatieve recensies zijn top!!
HAHAHA ik weet niet eens hoe ik hier terecht ben gekomen maar je hebt me echt aan het lachen gemaakt en dat wilde ik even opmerken dus daNK JE.
Wat je beschrijft is overigens wel exact de reden dat ik DIMILY niet durf te lezen. Laat de echte ‘Wattpadboeken’ inderdaad maar gewoon Wattpadboeken blijven.
YES! Dat is altijd fijn om te horen! Lachen is belangrijk, zullen we maar zeggen 😀
Dat, dus. Dit is waarom ik After ook zeker zal laten staan, en denk ik ook niet aan dat Dromen boek ga beginnen. Ik houd van Wattpad, echt waar, maar het heeft een bepaald stijltje, en nee bedankt!