Boekrecensie – In het spoor van de eclips

Ik heb toch best een grappig verhaal te vertellen bij dit boek. Zoals jullie misschien nog wel weten ben ik eind 2015 op bezoek geweest bij uitgeverij Gottmer, wat oprecht een van de mooiste dagen van mijn leven was. Toen ik daar was heb ik het met de persoon die me rondleidde gepraat over de boeken die ze in het voorjaar uit zouden geven. We hadden het over In het spoor van de eclips, en ik zei dat ik de cover zo mooi vond. De rondleidster was het met me eens, en dat terwijl ze de werkelijke boek nog niet eens hadden gezien, alleen maar in ongecorrigeerde leesexemplaar vorm. Ik antwoordde daarop dat ik altijd al zo’n ongecorrigeerd exemplaar had willen hebben, want hoe ontzettend cool is dat?! De rondleiding ging verder, en ik dacht er verder niks meer over. Tot er een paar maanden later opeens een pakketje van Gottmer op de mat viel, met dit boek erin! Ik ga eerlijk toegeven dat ik er met tranen in mijn ogen naar heb zitten kijken. Nooit eerder had ik een recensie-exemplaar ontvangen, en man, wat voelde dit goed. Ontzettend bedankt, Gottmer. Jullie zijn top!

Natt is nou niet echt wat je noemt een sociaal genie. Hij is een beetje ongemakkelijk, weet nooit wat hij moet zeggen, stottert als hij wel iets weet, en maakt maar moeilijk vrienden. Anderen maken hier soms gebruik van, en door een incident kan Natt onmogelijk op zijn oude school blijven. Hij en zijn familie verhuizen naar een stad verderop, waar het eigenlijk niet veel beter gaat. In een poging om vriendschap te sluiten met zijn klasgenoten komt hij in contact met Milo, een 65-jarige man waar door de stad met scheve ogen naar gekeken wordt. Natt sluit vriendschap met Milo, die ziek blijkt te zijn. Zijn grootste wens is om naar Kentucky te reizen en de zonsverduistering te zien. Daar geeft Natt gehoor aan, en samen met een ietwat ongebruikelijke derde reisgenoot gaan Milo en hij op roadtrip richting Kentucky.

Titel: In het spoor van de eclips (Gottmer) (ISBN: 9789025761868)

Auteur: Bronagh Curran

Score: 7,5/10

Op een feelsschaal van een Big Mac (1) tot de Doctor Who quote “I don’t want to go” (10), hoe veel feels: 7

Zoals eerder gezegd heb ik dus van dit boek een leesexemplaar gekregen van de uitgever in ruil voor mijn eerlijke mening.

Als je naar de kaft van dit boek kijkt denk je niet meteen dat dit een roadtrip boek is, maar toch is het zo. In het spoor van de eclips combineert twee thema’s die erg populair zijn (roadtrips en sicklit) en maakt er samen een boek van. Waarom dit boek niet wat bekender is vraag ik me echt af, want naast deze slimme keuzes van thema’s is het een goed geschreven verhaal, en is de kaft prachtig.

De personages zijn erg fijn om over te lezen. Natt voelt ontzettend echt aan. Hier en daar vond ik een paar van zijn karaktereigenschappen een beetje irritant. Zo vond ik hem op sommige momenten haast iets te ongemakkelijk. Maar juist dat had ook wel weer z’n charme. De personages zijn ontzettend realistisch en het voelt alsof je echt bij het verhaal bent.

Andere positieve dingen aan dit boek zijn de fijne schrijfstijl, de relaties tussen de personages, en de manier waarop de ziekte van Milo wordt neergezet. Maar al te vaak lees je in een sicklit dat een personage ziek en zwak is, maar toch de kracht heeft om dat ene ding te doen wat het boek wat interessanter maakt om te lezen. In dit boek is dat niet het geval. Tijdens de roadtrip maken de personages een paar keer een D-tour, en soms is Milo gewoon niet sterk genoeg en moeten ze omkeren. Dat voegde een element van realisme toe aan het verhaal, wat het zeker beter maakte.

Het enige jammere aan het boek vond ik dat het plot soms een beetje ver gezocht was, en soms juist ontzettend goed leek uit te komen. Sommige punten werden te makkelijk opgelost, terwijl anderen juist een beetje bleven liggen, en dat vond ik jammer. Hier en daar haalde dat me ook uit het verhaal. Maar het gaat me er niet van weerhouden om dit boek aan te raden!

In het spoor van de eclips is een heerlijk echt boek, dat zich niet anders voordoet dan het is. Een mooi verhaal dat nog een tijd bij je blijft en je dus niet snel vergeet.