Of ik een boek leuk ga vinden of niet is moeilijk om te voorspellen. Het ene moment vind ik het afschuwelijk dat er totaal geen diepgang in een verhaal zit, het andere vind ik dat juist wat er zo ontzettend leuk aan is. Ik denk dat voor mij het vooral aankomt op de verwachtingen. Als ik van te voren een bepaald verhaal verwacht, dan kan ik er niet zo goed tegen als het boek niet aan die verwachtingen voldoet. Misschien is dat ook wel de reden dat Riders eigenlijk niet zo mijn ding was.

Gideon is in opleiding om parachutist bij het leger te worden. Alleen gaat er iets fout, en in plaats van netjes landen valt Gideon te pletter op de grond. Wonder boven wonder blijft hij leven, maar dat is niet het enige gekke dat gebeurt. Zo helen zijn wonden ongelooflijk snel, en zijn mensen in zijn omgeving ineens hatelijk tegen hem. Heel hatelijk. Op een feestje wordt hij aangesproken door Daryn, een meisje dat hem vertelt dat hij de incarnatie is van een van de vier ruiters van de Apocalyps; oorlog om precies te zijn. Er is een probleem, en Gideon moet dit zien op te lossen met de andere ruiters. Beetje onhandig alleen dat ze geen idee hebben wie het zijn, en dat het best moeilijk te geloven is als iemand ineens zegt dat je een bijbels figuur bent. 

Engelse titel: Riders (Tor Teen)(ISBN: 9780765382542)

Nederlandse titel: Riders (Best of YA)(ISBN: 9789000345618)

Auteur: Veronica Rossi

Score: 2/10

Op een feelsschaal van een Bestuursrecht college (1) tot Star Wars episode 3 (10), hoe veel feels: 1

Dit boek was hem niet voor mij, laten we het zo zeggen. Mijn beste vriendin heeft dit boek ook gelezen en waarschuwde me dat ik het waarschijnlijk, net als zij, niks zou vinden. Onze smaken verschillen echter ontzettend, en het is nou niet echt te voorspellen wat ik wel of niet leuk vind, dus ik besloot het advies te negeren en het boek gewoon te lezen. Dat had ik maar beter niet kunnen doen, want ik vond dit boek eigenlijk drie keer niks.

Misschien de grootste stoorzender was Gideon de hoofdpersoon. Alles aan hem, echt alles, voelde als een stereotype over het man-zijn. Nou ben ik zelf geen man, dus weet ik niet in hoeverre die stereotypes realistisch zijn, maar ga me niet vertellen dat ze continu tegen alles grommen dat relaties een illusie zijn en willekeurige mensen af en toe even moeten slaan want testosteron. Vooral dat laatste trok ik niet zo goed. Gideon moet Oorlog voorstellen, dus hij is makkelijk boos te krijgen. De auteur sloeg hier voor mijn gevoel alleen volledig in door. Er is een bepaald personage waar Gideon 24/7 ruzie mee heeft en met wie hij steeds loopt te vechten, wat voelde als ontzettend ongemakkelijk en onnodig. Verder gebeurt er op een gegeven moment iets waardoor hij nog bozer en naarder is, en hij is gewoon een lul. Gideon is gewoon een lul. Punt.

Oh, en ik vond het heel moeilijk te geloven dat Gideon juist alles geloofde. Toen hem verteld werd dat hij een ruiter van de Apocalyps was haalde hij zo’n beetje zijn schouders op, zei okay, en had het geaccepteerd. Ieder weldenkend mens verklaart Daryn voor gek, maar nee, Gideon accepteerde het allemaal eigenlijk ontzettend makkelijk. Hoe dan.

Een ander probleem dat ik had was het plot. Ik ben niet dom of zo, maar ik snapte zo’n 50% van het boek niet wat er gebeurde, waarom de personages ergens heen gingen of wat ze nou aan het doen waren. Ik had een actie-verhaal verwacht, maar dit voelde eerder als een Michael Bay film. Gevechten en explosies gewoon omdat het kan in plaats van dat ze nut hebben. Het was allemaal ontzettend verwarrend, en dat maakte het boek er niet bepaald beter op. Oh, en over verwarrend gesproken, de relatie tussen Daryn en Gideon? 90% van de tijd heeft Gideon het erover hoe hij haar niet mag en hoe ze dingen voor hem achterhoudt en dat dat erg is. De andere 10% is hij bezig met diep in haar ogen kijken en flirten. Het voelde zo ontzettend geforceerd, niet normaal. Daarnaast was het ook gewoon een ontzettend onlogische match. Ik snap dat Veronica Rossi een ship probeerde te creëren, maar dat is nou niet echt geslaagd.

Tja, wat moet ik verder nog over dit boek zeggen. Ik vond geen van de personages nou echt goed uitgewerkt, en zoals ik al zei snapte ik dus de helft van de tijd niet wat er aan de hand was. Ik zag het einde van verre aankomen, en ik snap eigenlijk niet echt wat er moet gaan gebeuren in deel twee omdat deel een op een paar puntjes na redelijk afgerond was. Misschien gaat Gideon eindelijk met zijn moeder praten die hij zonder dag te zeggen heeft achtergelaten, of gaat hij praten met die ene vriend van hem waar hij het altijd over heeft maar die nooit contact met hem probeert op te nemen. Oh, en misschien zegt hij sorry tegen zijn zusje, want hij was best naar tegen haar. Maar als dat allemaal echt gaat gebeuren had deel twee “Sorry, ik was een lul” moeten heten in plaats van Seeker.

Update: Ik heb het gegoogled, en Seeker gaat niet over Gideon maar over Daryn. Ik zie nog steeds niet helemaal hoe het genoeg plot is voor een boek van 350 pagina’s, maar het zal wel. Ik geloof dat ik deze even oversla.

7 Comments

  1. De achterflap en de leesfragmenten trekken mij niet echt, dus goed om te weten wat jij ervan denkt, al zou ik het boek anders ook niet kopen (misschien voor de cover van Seeker, maar dat is zonde van het geld).
    Misschien dat Een Wereld Zonder Hemel beter is? Al heb ik zo’n gevoel dat dat verhaal heel erg cliché is, maar misschien is dat helemaal niet zo.

    1. Eline @ All The Feels

      Dank je! Ik hoor van heel veel mensen dat zij hem juist wel ontzettend leuk vonden en helemaal geen last hadden van de dingen waar ik tegenaan liep, dus wie weet!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.