Er is een boek dat ik jullie graag wil aanraden. Het gaat over een jongen genaamd Simon, en het is echt TE schattig. Simon emailt veel met iemand, Blue. Simon weet niet wie Blue echt is, en vice versa weet Blue ook niks over Simon. Ze praten over van alles en nog wat, en Simon wordt langzaam verliefd op de mysterieuze Blue. Ze weten van elkaar dat ze op dezelfde school zitten. Natuurlijk kan dit een leugen zijn, maar hoe anders weet Blue zoveel dingen over de school van Simon? Naast het grote “Wie is Blue” mysterie zijn er allemaal andere personages die dit boek tot een geniaal geheel maken. Zo is dit boek, naast romantisch, ook heel erg gericht op vriendschap, en over accepteren wie je bent. Simon heeft onzekerheden, net als iedereen, en probeert hier zo goed en zo kwaad als hij kan mee om te gaan. Dit zorgt voor een swoon-worthy boek, waarbij je haast wel verliefd op Simon moet worden.
Heb ik je overtuigd?
Zou je het nog steeds willen lezen als ik zeg dat Blue een jongen is?
Begin vorig jaar zat ik op twitter een beetje doelloos te scrollen, tot ik een recensie van Simon vs. the Homo Sapiens Agenda tegenkwam. De titel klonk anders dan anders, dus ik besloot erop te klikken. Na het lezen van de beschrijving wilde ik eigenlijk al weer wegklikken. Het boek ging over een homo jongen. Zou het niet raar zijn om daar over te lezen?
Het moment dat ik dit dacht stopte ik meteen met alles wat ik aan het doen was. Even kon ik niet bevatten wat ik zonet had gedacht. Ik sta volledig positief tegenover homoseksualiteit, biseksualiteit, of over welke seksualiteit iemand ook kan beschikken. Hoezo dan, kwam het dat ik een raar gevoel kreeg bij het idee om een boek te lezen over een homo jongen? Dat sloeg echt nergens op. Om aan mezelf te bewijzen dat ik geen slecht mens ben, en dat het echt idioot was om te denken dat ik het vreemd zou vinden, besloot ik Simon te gaan lezen zodra hij uit was.
Ergens in april viel het boek op de mat, en ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik nog steeds huiverig was. Nooit eerder had ik een boek gelezen met een homoseksuele hoofdpersoon. Zou het niet heel ver van me af staan? Wat als ik moeite zou hebben met me binden met het personage? Ik zette al deze vooroordelen, want dat zijn het, van me af en ben gewoon begonnen met lezen. En mijn hemel, wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, want Simon is nu een van mijn lievelingsboeken.
Zelf ben ik blank en hetero. Het merendeel van de hoofdpersonen uit boeken zijn blank en hetero. Daarom is het dus niet zo gek dat ik eigenlijk nooit in aanraking ben gekomen met personages die anders zijn dan ik. Ik denk dat het daarom is dat ik in eerste instantie dacht dat het raar zou zijn om daarover te lezen. Immers had ik het nog nooit gedaan! Ik snap dat meerdere mensen zich zo voelen. Het maakt je niet tot slecht mens als je je in eerste instantie twijfelachtig opstelt tegenover boeken met diversiteit. Ten minste, als je er maar wat aan doet. De twijfel is okay, zo lang het je maar opvalt en je er bewust tegenin gaat. Zet je over dit gevoel heen. Een boek lezen over een homo jongen is niet raar. Een boek lezen over een Mexicaans meisje is niet raar. Een boek lezen over een gehandicapte transgender is niet raar. Het is de norm die zegt dat het raar is. De norm van blank en hetero en niet-gehandicapt. En daar moeten we iets aan gaan doen.
Voor het lezen van die recensie van Simon had ik nog nooit een boek over homoseksualiteit gelezen. Het viel me niet eens op dat ik het nooit gelezen had, simpelweg omdat er zo weinig van was. Maar de bekendheid van de LGBT community groeit. Steeds meer boeken met hoofdpersonen met een afwijkende seksualiteit worden populair, en ik kan dit alleen maar toejuichen. Het is natuurlijk nog lang niet waar het moet zijn, gelijkheid voor iedereen, maar het is een begin.
Ik durf te wedden dat meerdere mensen die dit lezen nog nooit een boek hebben gelezen met een homoseksuele hoofdpersoon. Het kan ook heel goed dat jullie nu dezelfde realisatie hebben als ik had tijdens die recensie. Je wil er iets aan doen, maar je weet niet goed waar je moet beginnen. Snap ik, het is ook redelijk overweldigend! Daarom raad ik aan om te beginnen met Simon vs. de Verwachtingen van de Rest van de Wereld. Naast dat het omgaat met moeilijke onderwerpen op een humoristische manier, is het gewoon een heel goed boek.
Door Simon kwam ik erachter dat ik niet trots boven de norm sta, zoals ik altijd dacht, maar er net zo hard aan meedoe als ieder ander. Hier moeten we wat tegen doen. Stop de norm van blank. Stop de norm van hetero. Stop de norm van niet-gehandicapt. Allen kennen we de uitdrukking ‘Wat een boer niet kent, eet hij niet’. Laten we er samen voor zorgen dat er meer diversiteit in boeken komt, zodat mensen het WEL kennen.
Ik ga strijden voor diversiteit. Wie doet er mee?
Dit heb je zo goed geschreven!
En je overtuigd me opnieuw op simon te lezen, zelfs nu ik al bezig ben hahahโก
Dank je wel! Ik heb echt een tijd nagedacht over dit artikel, en bij die panel discussie gister klikte het opeens!
YES! Lang leve Simon!
Ik had echt precies hetzelfde Eline, ik wist ook niet of ik ik goed in kon leven in Simon maar zijn personage was sowieso erg sympathiek en dat was echt heel fijn, Becky weet echt personages neer te zetten die niet bij de standaard norm passen, maar ze geeft je wel het gevoel dat het gewoon bij de standaard norm hoort. En weet je wat? Zo hoort het ook. ๐
PREACH! Het is echt bullshit dat we een norm hebben, dat het ene normaler is danbde ander. Door dit boek realiseerde ik me weer eens waarom tolerantie (slecht woord, maar je snapt me) zo belangrijk is. Lang leve Becky!
Heel mooi stuk Eline! En “ze weet echt personages neer te zetten die niet bij de standaard norm passen, maar ze geeft je wel het gevoel dat het gewoon bij de standaard norm hoort” is de perfecte omschrijving, niets aan toe te voegen. Go Becky & Simon <3<3<3
Ja, precies dat! Als Blue een meisje was geweest was het gevoel van het boek precies hetzelfde geweest, en dat is zo mooi! En DANK JE WEL! Ik zit echt te glunderen om al deze reacties!
Wat een super goed artikel hier over! Ik ben dit boek gaan lezen door jou en ik sta op het punt om het boek weer te gaan lezen maar dan in het Nederlands. ik strijd in ieder geval met je mee!
YES! Dit soort comments maken me zo blij, he. Iedereen zou Simon moeten lezen, want het is zo belangrijk dat we hier meer over praten!
Goed artikel! Misschien dat ik dit boek dan wel koop met mijn boekenbon!
Het is je geld waard, geloof me. Niet alleen is het boek zelf goed, ook opent het een hele wereld aan mogelijkheden. Er zijn zo veel goede LGBT boeken!
Oke misschien even een dom vraagje maar wat is LGBT ? ๐
LGBT is een afkorting voor Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender. Er zijn nog veel meer seksualiteiten, die ze vaak ook aan de afkorting toevoegen, maar LGBT is de meest gangbare term. Het komt neer op een afwijkende seksualiteit dan hetero ๐
Nu wil ik heel erg graag aan Simon beginnen… Was ik zaterdag nou niet begonnen aan een nieuw boek… ๐
Gelukkig heb ik geen verwachtingen ๐ over het boek, dus nu maar hopen dat ik het leuk ga vinden.
Ik heb het idee dat er toch best wel wat boeken zijn met een LGBT-hoofdpersoon, maar nu ik er zo over nadenk kom ik eigenlijk niet verder dan Het onmogelijke leven van Kate Scelsa. Ik vind dit dus wel een hele goede zaak en ga er binnenkort zelf ook over bloggen.
Precies! Je kan er niet veel opnoemen. We hebben Simon, Ik geef je de zon, More Happy Than Not, This is where it Ends, en dan de boeken van Katherine Locke of Dahlia Adler. Maar verder kom ik niet! Eigenlijk is dat best wel erg, en daarom is het zo belangrijk dat we het er over hebben ๐
Ik dacht ook zo van: ik ken er bijna geen, maar toen realiseerde ik dat ik dat wel deed. Namelijk Will Grayson, will grayson van John Green en David Levithan! En heel veel boeken van David Levithan zelf: Two Boys Kissing, Hold Me Closer… En dan is er ook nog Suicide Notes van Michael Thomas Ford!
Wat me vooral opvalt is dat er een paar auteurs zijn (David Levithan, Dahlia Adler) die we kennen als LGBT auteurs, maar we kennen een stuk minder auteurs dan boeken. Dat maakt het aanbod juist weer heel klein, beperkt tot een handjevol schrijvers die samen weliswaar redelijk veel schrijven, maar dus toch niet met velen zijn!
Ik merk dat er geen oorspronkelijk Nederlandstalige auteurs in jullie rijtje voorkomen. Dat klopt natuurlijk gedeeltelijk omdat het YA genre in Amerika heel groot is. Toch hebben ook Nederlandse en Vlaamse auteurs wel boeken met een LGBT karakter geschreven.
Hierbij een lijstje
Caja Cazemier
Portret van Sanne
Verliefd zijn is een ramp
Carry Slee
Timboektoe rules
Dirk Bracke
Zij en Haar
Jaques Brooijmans
De vijfde jongen (homoseksueel en allochtoon)
Tweesprong
Edward van de Vendel
Olivier
Dagen van de blue grass liefde
Ons derde lichaam
Floortje Zwigtman
Kersenbloed
Schijnbewegingen
Tegenspel
Spiegeljongen
Johan Vandevelde
Jaspers Vlinders
Ted van Lieshout
Gebr.
Mijn meneer (pedoseksualiteit)
Andrรฉ Sollie
Nooit gaat dit over
Karin Giphart
Iets tussen broer en zus
Aline Sax
Schaduwleven
Wij, twee jongens
Pingback: #JoinTheSimonMovement
Pingback: Blogger Recognition Award | Portable Magic