Toen ik werd gevraagd om deel te nemen aan een blogtour over een nieuwe boekenserie over een kostschool wist ik niet hoe snel ik ja moest zeggen. Niet alleen zou dit mijn eerste echte blogtour zijn, ook heb ik oneindig veel liefde voor kostschool boeken. Ik werd in een groepje gezet met drie andere topbloggers. Elk hebben we een ander deel van de serie gelezen. Als je dus elke recensie leest heb je een ultiem beeld van de serie vanuit meerdere perspectieven!
Gister plaatste Katja een ontzettend leuke recensie van De Tranen van Saar, morgen is het de beurt aan Thyrze, en op maandag volgt Jessica’s spetterende finale. Ik weet al wat zij van de boeken vonden, en zelfs ik kijk ernaar uit!
De Sterren van Morgen is een serie van vier boeken over vier verschillende personages, elk geschreven door een andere schrijver. Alle vier de boeken beschrijven een jaar in het leven van Nederlandse jongeren waarin ze naar een kostschool in Engeland gaan. Wollebrandt is een van deze vier jongeren. Hij heeft er eigenlijk nooit helemaal bijgehoord, en vindt omgaan met anderen maar moeilijk. Zijn zus Wendelmoed noemt zichzelf nu Louise en wil nog maar weinig met hem te maken hebben. Wollebrandt moet het zelf maar uitzoeken, wat eerst een onmogelijke opgave lijkt, maar snel makkelijker blijkt dan verwacht als hij vriendschap sluit met iemand. Niks weegt echter op tegen Wollebrandt’s passie; fossielen. Hij moet en zal naar een nabijgelegen natuurgebied gaan, omdat dit de perfecte plek is om fossielen te vinden. Een beetje jammer alleen dat het gebied wegens gevaar is afgezet…
Titel: De Wereld van Wollebrandt (Uitgeverij Brandt) (ISBN: 9789492037428)
Auteur: Nicolien Mizee
Score: 4/10
Op een feelsschaal van mijn inleiding recht boek (1) tot alle gesprekken die ik met Joost over deze boekenserie had en ik bijna moest huilen van het lachen (10), hoe veel feels: 8
Laat ik deze recensie maar meteen beginnen met zeggen dat ik dit boek niet zo goed vond. De meeste gebeurtenissen kwamen uit de lucht vallen, veel werd niet verklaard, en het verhaal was gewoon ongeloofwaardig in het algemeen. Maar het is de oprechte waarheid als ik zeg dat ik in geen tijden zo genoten heb van een boek. De negatieve puntjes van deze serie kun je in de recensies van andere deelnemers aan deze blogtour lezen. Daarom ben ik van plan in deze post juist uit te leggen wat dit boek nou wel zo ontzettend leuk maakt.
Zoals je kan zien aan mijn feelsscore vond ik dit boek ontzettend grappig. Ik heb oprecht in tijden niet zo gelachen als om dit boek. Okay, misschien was het niet om de juiste reden of op een manier die de auteur bedoeld heeft, maar is dat erg? Wollebrandt, of Wollie zoals ik hem liefkozend noem, is een ontzettend vage en onoplettende gozer. Hij ziet twee vrienden van hem, een jongen en een meisje, in het hooi liggen. Zijn eerste reactie? Gekwetst zijn dat ze hem niet mee hebben gevraagd. Dat vond ik zo ontzettend schattig? Hij heeft gewoon niet door dat hij haast om een trio vraagt. Werd ik heel vrolijk van.
De religie moet ik toch ook nog even noemen. De Sterren van Morgen is een geloof, of eigenlijk een soort sekte, waarbij alle aanhangers een soort hippie zijn die zich identificeren met een element. Dit elementenstuk werd niet uitgelegd. Op een gegeven moment zei Wollie, “Maar ja, hij had nu eenmaal geen vuur. Hij was een aardetype. Wendelmoed was een vuurtype dat behoefte had aan water. Daarom moest zij een blauw uniform dragen op Mortimer Mansion en hij een oranje.” en dat was dat. Representeert je uniform het element dat je nodig hebt, of het element dat je hebt? Wat betekenen de elementen überhaupt? Is iedereen in dit geloof dan een element? Geen idee! Je weet oprecht helemaal niks over de religie, en ik vond het ontzettend leuk om te bedenken hoe het nou allemaal zat, juist omdat het zo nergens op leek te slaan. Op de website van De Sterren van Morgen staat een quiz om te bepalen welk element jij bent. Zo ben in een luchttype. Ik weet niet precies wat me dat verteltelt, maar dit heb ik altijd al willen weten!
Met gemak het allerleukste aan deze boeken is het interactieve aspect. Ja, ik had ontzettend veel lol met lezen over Wollie, maar het werd nog veel leuker toen ik ging praten met de bloggers die de andere drie boeken gelezen hadden. Je komt erachter dat er overlap is, maar ook vragen. Zo is er een bepaalde situatie, waarvan alleen Wollebrandt weet hoe het zit. Heb ik daar even geluk mee! Het was ontzettend leuk om te bespreken wat er nou precies was gebeurd en wat de personages van elkaar vonden. Dit leverde een hoop grappige gesprekken op, waardoor dit boek echt een speciaal plekje in mijn hart heeft verdient.
Is dit boek een van de beste boeken die je ooit zult lezen? Absoluut niet. Als je met die insteek gaat lezen zul je er ook helemaal niks aan vinden. Maar als je alles gewoon laat gaan en gewoon kijkt waar het verhaal je brengt is het intens genieten. Ik zou iedereen aanraden om met drie vrienden allemaal een boekje te kopen en ze samen te gaan lezen. Niet alleen wordt je ontzettend vrolijk van het boek zelf, maar het levert ook super leuke gesprekken met anderen op. Dus, laat je niet afschrikken door de lage score. Nee, dit boek valt niet echt goed te noemen, maar ik heb in geen tijden op zo’n manier van een boek genoten. Daarom kan ik ook alleen maar vol overtuiging deze boekenserie aanraden, al is het maar om een reden te hebben om met een paar vrienden samen te komen om eens goed te lachen.
Wees gerust, wij auteurs weten wanneer iets grappig is, en waarom. Lees ook de boeken voor volwassenen van Nicolien Mizee maar eens. Jouw recensie is ook grappig. Dag! groeten van Judith (Eiselin)
Pingback: Boekrecensie | De Honger van Max - Hans van der Beek • Reviews & Roses
Bless jouw recensie en deze reactie die wel ontzettend positief is. Dag! groeten van de gekke gozer
Hé Eline, dit is leuk zeg! Ik zal vertellen wat er vandaag gebeurde. Deze serie kwam bij de bieb binnen en ik oordeelde oppervlakkig op uiterlijk: hmm, niemendallen. Tot ik de naam van Judith Eiselin zag. Hé, van Jim! En van De 1001 geheimen van Eva Zout. Dus ik ben net haar deel gaan lezen (Het vuur van Louise), maar raakte na de eerste hoofdstukken alsnog teleurgesteld. Jammer. Voor de zekerheid toch maar even googelen of ik een recensie kan vinden, voordat ik besluit te stoppen met lezen. Kom ik tot mijn verrassing jouw blog tegen, dat mij inderdaad tóch weer op een ander been zet. Eerst maar even alle delen lezen en dan ga ik de serie inbrengen in mijn groepen 8, per deel 2 stuks verdeeld over 8 leerlingen. Waarschijnlijk doen alleen degenen die graag lezen mee (ook weer vanwege dat uiterlijk, tja..), maar wie weet steken ze de rest aan. Dus dankjewel! Ik kijk uit naar hun gesprekken in de bijeenkomsten achteraf. Groetjes?, Marieke.
Hey Marieke, wat grappig! Zoals je al wel hebt kunnen lezen, deze boeken zijn absoluut niet goed. Dat moet je er ook niet van verwachten. Maar als je er met lage verwachtingen ingaat zijn ze vooral erg grappig, en met elkaar praten over de gebeurtenissen maakt het super leuk!