Een eeuwigheid geleden alweer, in het najaar van vorig jaar, ontmoette ik Linda van Lemniscaat. Ik was met mijn vriendinnen Indah en Daphne op een event van boekhandel de Vries in Haarlem (hapjes en sapjes), wat overigens een geweldig evenement was, waar een aantal internationale auteurs aanwezig waren. Tot onze verbazing was er niemand aan het praten met Lisa Williamson (Wie is nou normaal?), dus zagen we onze kans schoon. We stonden al even met haar te praten toen iemand zich in het gesprek mengde. Dit bleek Linda, een medewerker van uitgeverij Lemniscaat. We hadden met z’n allen een super gezellig gesprek, en Linda nodigde ons uit om een keer op de uitgeverij te komen. Dankzij drukke levens kwam het er maar niet van, maar een paar weken geleden mailde Linda me ineens. Of we zin hadden om naar Lemniscaat te komen in combinatie met het auteursbezoek van Susin Nielsen (Optimisme is Dodelijk, We zijn allemaal Moleculen). Daar hoefden we natuurlijk niet lang over na te denken, dus zondag 12 maart stapten we in de trein richting Rotterdam voor een geweldige dag.
We moesten er vroeg uit, want iets na achten ging onze trein al. Uiteraard bleek naderhand dat er sprake was van miscommunicatie en hadden we wat langer in onze bedjes kunnen blijven liggen, maar daar kom ik zo op terug. Laat ik maar even beginnen met zeggen dat wij niet zo geschikt zijn voor de metro, en dat een lieve meneer op het perron ons informeerde dat er überhaupt geen metro’s op dit perron kwamen en dat we ergens anders moesten zijn. Kudos voor jou, willekeurige Rotterdammer! Eenmaal in de juiste metro duurde het niet lang voordat we het kantoor gevonden hadden.
Toen we aangekomen waren kregen we te horen dat we te vroeg waren. Als in, een uur te vroeg. Het idee was dat we er om elf uur zouden zijn, maar Linda had per ongeluk tien uur gezegd. Oeps! Nou, wij vonden het helemaal niet erg, hoor. Lekker in het zonnetje zitten en even met Susin Nielsen praten voordat Femke van Bibliofem een interview met haar had voor Hebban. Terwijl zij dat interview hadden kregen wij de kans om wat rond te kijken op de uitgeverij. Als volwaardige tourguide liet Linda ons alles van dat prachtige gebouw zien, en heb ik nu Chinese edities van boeken gezien. Life goals achieved. Na het interview kwamen Susin en Femke ook mee met de rondleiding, en het was super gezellig!
Toen kwam het moment waarvoor we eigenlijk op de uitgeverij waren; het event met Susin Nielsen. Linda had ons uitgenodigd om voor het event te blijven, en daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. We hielpen met stoelen en tafels schuiven, en toen kwamen de lezers binnen. Naast een interview met Susin kon iedereen met haar op de foto en hun boeken laten signeren. Wat is Susin ontzettend leuk, zeg! Ik heb haar verspreid over de dag best veel gezien, en ik werd er ontzettend vrolijk van. Ook las ik haar boek Optimisme is Dodelijk, en ik ben fan. Mijn recensie komt snel online!
Na het interview moest Susin ervandoor want ze had nog wat activiteiten op de planning staan in Parijs. We waren allemaal een beetje jaloers op de Parijzenaren, maar als goede boekliefhebbers hebben we Susin staan uitzwaaien. Toen ze eenmaal weg was was er geen tijd om te treuren, want Linda had allemaal activiteiten voor ons verzonnen! Zo gingen we Knutselen voor Krankzinnigen. Als je Optimisme is Dodelijk hebt gelezen snap je dat dit een reference is naar het boek. De opdracht was om een eierkoek te versieren, en ik ging er vol voor. Ik maakte de kaft na, en ik moet zeggen dat ik hem best geslaagd vind! Helemaal als je bedenkt dat ik geen artistiek talent heb.
Na het Knutselen voor Krankzinnigen was er een rondleiding voor de aanwezigen. Aangezien wij de rondleiding al hadden gehad besloten we Linda te helpen met het organiseren van de goodiebag. Iedereen mocht een lichtelijk beschadigd/uitverkocht boek uitzoeken om mee te nemen, en wij benoemden onszelf tot opperhoofden boek-logistiek. We hadden iemand die noteerde wat iedereen wilde hebben, iemand die op en neer ging naar het magazijn, en iemand die het boek ging zoeken. Raad eens wie de rest mocht rondcommanderen, hehe. Na het regelen van de boeken besloten we om nog even te blijven plakken om te helpen met opruimen. Zo kan ik nu zeggen dat ik de vaatwasser van een uitgeverij heb ingeruimd. Dat gebeurt je toch ook niet elke dag.
Linda was erg blij met ons, en toen iedereen verder weg was hebben we nog best een tijdje zitten kletsen. Zo bespraken we dingen die lezers fijn vinden bij marketing, en wat juist niet. Blijkbaar was er een hele discussie op de uitgeverij geweest over stickers op boeken, dus wij hebben onze taak als boekliefhebbers gedaan en stickers ten zeerste afgeraden. We wilden nog langer blijven zitten, maar iemand moest de vloer in de was zetten en het was al rond etenstijd. Tot onze blijdschap vroeg Linda of we iets wilden gaan eten, dus onder het genot van pizza en pasta hebben we nog een hele tijd zitten kletsen over van alles en nog wat. Het was super gezellig, en ik vond het echt jammer toen we weer naar huis moesten. Want wat een avontuur, zeg!
Het gebeurt niet vaak dat je een dag hebt die je categoriseert als perfect, maar bij deze is dat zeker het geval. Ik heb een toffe auteur ontmoet, ik heb een geweldige uitgeverij gezien, en ik heb een hele dag met Linda mogen optrekken. Maar het beste van dit alles was toch wel dat ik dit met mijn vriendinnen heb kunnen doen. Indah en Daphne hebben me once upon a time aan de YA boeken gekregen, en zijn mijn original YA event squad. Daarom hoop ik ook dat we nog vele dingen samen mogen doen, want wat was dit geweldig!
Jaloerssssssss. Ik moest werken.
Het was echt zo leuk! We hebben heel erg geluk gehad dat Linda ons uitnodigde, want ook naast het event was het een ontzettend bijzondere dag. Kan elke zondag niet zo zijn? <3
Het was super dat jullie er waren. Jullie zijn altijd welkom! Verheug me op meer boekenpret! X
Hip hip hoera voor Eline! Nu maar hopen dat ze de boodschap onderling doorgeven en er binnenkort helemaal geen stickers meer op boeken worden gekleefd.
Jaaaaaa, daar hoop ik natuurlijk stiekem ook op. Het zal wel niet. Maar zou toch mooi zijn.