Zoals jullie wellicht allemaal al weten, heeft Blossom Books deze zomer in samenwerking met Hebban.nl een schrijfwedstrijd georganiseerd. Als schrijffanaticus en Blossom Books ambassadeur kon ik natuurlijk moeilijk niet meedoen. Ookal lag het thema me weer niet, net als bij de vorige schrijfwedstrijd (wat toen een reden was om niet mee te doen), besloot ik om er deze keer helemaal voor te gaan.

Ik brandde meteen helemaal los! Dee dag dat de wedstrijd online kwam heb ik in een keer 800 woorden geschreven in een tussenuur. Helemaal enthousiast mailde ik dit naar mezelf om er later die dag aan verder te werken. Maar later die dag werd morgen. Morgen werd volgende week. Volgende week werd de week erna, en voor je het wist was het de week voor de deadline en had ik echt nog niet meer dan die 800 woorden geschreven. Aangezien de opdracht was om het fragment af te schrijven in 2500 tot 3500 woorden weet je wel wat hier het probleem mee is.

Een paar dagen voor de deadline heb ik geloof ik nog rond de 300 woorden gescheven, maar ik kwam er gewoon echt niet uit. Waar ging mijn verhaal heen? Ik zat volledig vast en had geen idee meer wat er nu moest komen. De titel van de wedstrijd was namelijk zomer liefde, en ik vond dat ik te weinig woorden had om dit geloofwaardig neer te zetten. Dat is best wel eens mijn probleem met romantische boeken, moet je weten. Er is vaak sprake van insta-love, en daar geloof ik zelf niet zo in.

Maar wat moet ik dan, was de grote vraag. Ondertussen was het 31 augustus, de laatste dag dat je verhalen nog mocht inleveren. Ik had nog niet eens de helft van mijn verhaal, en totaal geen idee waar ik heen wilde. Dus toen ging ik nadenken. Zelf vond ik Lobsters niet zo’n leuk boek, dus ik probeerde eruit te pikken wat ik dan niet goed vond. Van dit lijstje probeerde ik juist een lijst met tegenovergestelden op te stellen. Zo had ik bijvoorbeeld insta-love, waar ik onsluimerende vriendschap tegenover zette. Of de miscommunicatie die centraal staat, waar ik probeerde alles meteen uit te spreken of überhaupt tussen de hoofdpersonen weinig dialoog te laten voorkomen. Zo kreeg ik steeds meer een beeld, en vanaf toen ging ik schrijven.

Had ik een doel voor ogen toen ik begon? Absoluut niet. Zou dat handig zijn geweest? Ik geloof van wel. Als ik dit stuk opnieuw zou mogen schrijven, zou ik dan wachten met schrijven tot ik wist waar het eindigde? Absoluut niet.

Ik schrijf eigenlijk nooit met duidelijke eindes voor ogen. Een punt waar ik naartoe werk is er vaak wel, maar ik probeer me zo veel mogelijk te laten leiden door de karakters en waar ze me heen brengen. Er is namelijk niets zo erg als een heel einde hebben, en er dan achter komen dat het eigenlijk helemaal niet logisch is voor je hoofdpersoon om die ene slechterik uit te dagen, waardoor alles in het water valt. Zelf kan ik een einde pas verzinnen als ik mijn karakters echt goed ken, en dat duurde bij mij even. Laten we zeggen 2300 woorden?

Als je je bedenkt dat mijn verhaal 2725 woorden had, dan is dit relatief laat. Voor mij echter leek het in elkaar te vallen als een puzzel. Ik zou niet eindigen met Nick en Willa die elkaar zouden kussen, nee. Ik ging voor een einde in de vorm van een gesprek dat je op twee manieren kan interpreteren. 1) Nick en Willa worden verliefd. 2) Nick en Willa worden vrienden. In principe kan je het verhaal op beide manieren lezen, waardoor ik me zelf best wel goed voelde over mijn einde.

Vorige week kwam de longlist online. Met knikkende knietjes stond ik op een straat in Londen omdat ik op examenreis was, naast een of andere make-up winkel omdat ze daar WiFi hadden, om te checken of het er al opstond. Ja, het was er al. Het laden van de pagina duurde veel te lang, en toen moest ik nog eens doorklikken naar een andere pagina. Mijn ongeduld had echt bijna een nieuw niveau van hoog bereikt, toen ik het zag staan. Mijn naam. (Valt het op dat we allemaal echt niet doorhadden dat een titel nodig was? Oeps)

Longlist
Eline Berkhout – Geen titel
Suze van Dam – Geluk bij een ongeluk
Sandra Hessels – Geen titel
Annerieke van der Krift – Ken ik jou?
Liz – Kakelende kippen en aanverwante zaken
Nimke – Lord of the wings
Jellie van Rheenen – Kiplekker
Melanie Smit – Geen titel
Mariëlle Tax – Geen titel
Marijke Vos – Geen titel 

Ik heb echt staan springen op straat, niet normaal. De Londenaren vinden me een beetje vreemd nu, maar ach, ik zou worden uitgegeven in een heus ebook. Dat mocht ik toch wel vieren?

De aanleiding van deze post is de uitslag die vandaag online kwam. De top drie, en dus de uiteindelijke winnaar, werden vandaag bekend gemaakt. Helaas zat ik hier niet bij, maar ik wil de top drie en de winnaar in het bijzonder super hard feliciteren! Jullie hebben het echt top gedaan, en ik weet zeker dat jullie verhalen geweldig zijn. Dat zullen we zien als het ebook uit is, ergens in november.

Ook ben ik ZO blij met het commentaar dat ik van de jury kreeg!

Eline Berkhout – Geen titel   
Het verhaal van Eline deed de jury denken aan een goede en leuke versie van de film Costa! Ze zette niet alleen de hoofdpersonages maar ook de voorbijgangers in het verhaal als echte mensen neer. Dit in weinig woorden en zonder de personages te generiek of standaard te laten worden. Bovendien koos ze slim voor een eenvoudig verhaalelement dat ze goed en netjes heeft uitgewerkt zonder uit te wijden naar onnodige verhaallijnen.

Geen idee waar die film over gaat, nooit van gehoord ook, maar nu moet ik hem natuurlijk kijken! Ik wil de jury heel erg bedanken voor dit commentaar, omdat het zeker iets voor mijn zelfvertrouwen heeft gedaan. Dit is totaal niet mijn genre, en ik heb ook nog nooit zoiets geschreven. Meestal is het iets historisch of dystopian, en als het dan eens vandaag de dag afspeeld is liefde wel het laatste ding waar mijn karakters zich druk om moeten maken. Daardoor is het echt ongelooflijk fijn om bevestiging te krijgen dat zelfs in een genre dat me niet ligt, ik nog steeds goed kan schrijven.

Het was erg leuk om te doen, en ik kan ook niet wachten om alle verhalen in de ebundel te zien, maar ik weet nu nog zekerder dat dit echt niet mijn genre is. Ik houd van magie, van plottwists, van actie scenes, en dat miste ik hier nog al. Maar dat is goed om te weten, toch?

Mijn doel was om de top 10 te halen. Top 3 zou leuk zijn, winnen geweldig, maar het grote doel was top 10. Daarna zou ik ook niet meer teleurgesteld zijn als ik de rest niet had gehaald, had ik met mezelf afgesproken. Gelukkig klopte dit ook helemaal! Natuurlijk had ik graag willen winnen, maar ik merk dat ik eigenlijk vooral blij ben voor degene die gewonnen heeft, zelfs als ik haar niet ken! Nog maals gefeliciteerd met je overwinning, Suze! Maar weet wel. Als de volgende schrijfwedstrijd een fantasy-thema heeft, lust ik je helemaal rauw 😉

0 Comments

  1. Supergoed gedaan! Al helemaal door het last-minute geschrijf en het genre. Door het jurycommentaar ben ik trouwens het meest benieuwd naar jouw verhaal (ja, dat is een compliment en nee, ik ken Costa ook niet). En via die wedstrijd kwam ik hier en ik vind je blog nu al leuk, dus je hebt er ook direct een nieuwe lezer bij 🙂

    Ps. En Blossom books en Fantasy horen bij elkaar. Het kan gewoon niet anders: de volgende keer is dat het genre (hoop ik). Idd echt véél leuker dan insta-love!

    1. Dank je wel! Ik was echt zo onder de indruk dat het überhaupt AF was, je hebt echt geen idee. Jij nog gefeliciteerd met je tweede plek! Ik vond je titel echt meteen al geweldig, dus ik wil die van jou ook echt graag lezen!
      YESSSS NIEUWE LEZER YESSSS
      Ja toch?! Laat mij maar een Grisha fan-fic schrijven, komt voor de bakker :’)

  2. Thanks, lief! Sowieso grappig dat we allebei meegedaan hebben terwijl we het genre niets vonden (maar de uitgever wel, duh). En Grisha fan-fic? Yes please! Dat moet eigenlijk gewoon een Grisha Read Along challenge worden.

Laat een reactie achter op Nimke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.