Ik wil hierbij mijn excuses aanbieden aan iedereen die me volgt op twitter. Vorige week kon ik namelijk werkelijk nergens anders over praten dan over een wedstrijd waarmee ik een ARC kon winnen van het nieuwe boek van Becky Albertalli. Ik realiseer me nu alleen dat ik nooit echt duidelijk heb uitgelegd wat er nou precies aan de hand was (oeps). Daarom een blogje met uitleg, en uiteraard met een beschrijving van dit avontuur.

Op woensdag zat ik lekker te scrollen op Twitter, toen ik een tweet van Becky Albertalli tegen kwam. Voor iedereen die nieuw is op mijn blog: Becky Albertalli schreef Simon vs. the Homo Sapiens Agenda (Simon vs. de Verwachtingen van de Rest van de Wereld), wat mogelijk mijn favoriete boek aller tijden is. In deze tweet plaatste ze een link naar een Tumblr pagina waar je een ARC (Advanced Readers Copy, exemplaar van een boek voordat het uit is) van haar nieuwe boek the Upside of Unrequited kon winnen. Ik was sceptisch, want zulke wedstrijden zijn eigenlijk meest alleen voor mensen in de Verenigde Staten, maar ik klikte er toch op. En wat zag ik? De wedstrijd was voor iedereen, ook internationale deelnemers!

Op de Tumblr pagina plaatste Becky 25 hardcore vragen over Simon vs. En als ik hardcore zeg, bedoel ik ook echt hardcore. Denk de oogkleur van een bijpersonage wiens oogkleur maar 1 keer genoemd wordt in hoofdstuk 23, of de namen van de ex-vriendinnetjes van Simon die amper genoemd worden. Ik was op vakantie, dus kon mijn Simon boek er niet bij pakken. Daarom downloadde ik de Kobo app en kocht ik het Simon e-book. Ik wilde hem sowieso toch al hebben voor een re-read, dus het maakte me niet zo uit. Met de zoekfunctie ging ik als een bezetene alle antwoorden vinden. Dit is moeilijker dan het lijkt. Ik ben een goede 1,5-2 uur bezig geweest met het vinden van alle antwoorden. Opsturen deed ik na een miljoen keer stressen, maar ik was er niet gerust op. Wat als ze fout bleken te zijn? Dit is waar Inge op het toneel verschijnt.

Inge (@Inge157 op Twitter) is een goede vriendin van me waar ik vaak mee praat via Twitter DM’s. Net als ik is ze helemaal fan van Becky, dus toen zij de wedstrijd zag moest ze meteen meedoen. Ik kwam met het idee om antwoorden te vergelijken. Immers had Becky in de wedstrijd regels gezegd dat je samen mocht werken. Dit deden we, en we kwamen erachter dat we allebei een fout hadden gemaakt. Helemaal in paniek mailden we Becky om onze antwoorden te veranderen (dat mocht nog), en we kregen een opgelucht mailtje van Becky terug. Blijkbaar waren deze fouten vaker gemaakt, en vond ze het zo erg dat ze het ons niet kon vertellen. Maar we hadden alles goed nu!

Helaas met ons 25 anderen. Hierdoor kwam er een tiebreaker ronde, een nieuwe ronde met opnieuw 25 vragen plus een bonusvraag. Meteen ging ik aan de slag, en weer was ik 1,5-2 uur bezig met het zoeken naar antwoorden. Dit alles schreef ik op in een schrift, aangezien ik nog steeds op vakantie was en dus geen beschikking had tot een computer. Gelukkig hoefde ik deze keer niet op mijn telefoon mijn antwoorden te typen, want ik ging op tijd naar huis om de antwoorden in te sturen. Na een lange discussie van minimaal een half uur waren Inge en ik het eens over de geur van Leahs haar (die zin was echt heel erg onduidelijk, mensen. Echt heel erg), en waren onze 25 vragen klaar. De bonusvraag daarentegen had nog even wat werk nodig.

We gingen er ondertussen vanuit dat al onze antwoorden klopten, dus het ging afhangen van de bonusvraag. Deze vraag was om te vertellen welke twee secondary characters uit Simon vs. je shipt en waarom. Het was nog verrassend makkelijk om een ship te verzinnen, en ik bombardeerde Inge met mijn idee. Ze vond het een goed bedachte ship, en ik ging het uitwerken. Het is uiteindelijk een soort essay geworden van rond de 1400 woorden (oeps), maar ik was er blij mee. Ook Inge kwam met een ship, die ik dan weer geniaal vond, en ook zij werkte haar verhaal uit. We hebben het opgestuurd, en toen begon de grote spanning. We zouden de ARC sowieso van elkaar lenen als de ander won, dus we gunden het elkaar volledig.

Het was afgelopen maandag dat de uitslag online kwam. Ik was op introductieweek voor de universiteit, en ik zat op het terras bij studentenvereniging Prometheus. Ik checkte Twitter voor het eerst in een uur, en zag dat ik een mention van Joost had. Hij zei dat ik Becky’s Twitter moest checken. Mijn adem stokte in mijn keel, en als een gek ging ik naar de pagina toe. Daar zag ik de tweet dat de uitslag er was. Ik geloof dat ik nog nooit zo gespannen ben geweest als op het moment dat de pagina aan het laden was. Meteen scrollde ik naar beneden, het verhaaltje boeide me even echt niet, en volledig in shock staarde ik naar de tekst onderaan. Ik had gewonnen, maar niet in mijn eentje. Ook Inge’s naam stond onder aan die pagina.

Ik moest half gillen. Begon te huilen. Flappede met mijn armen. Kon niet meer normaal ademhalen. Degene die naast me zat vroeg me wat er aan de hand was, en ik legde uit dat ik het nieuwe boek van mijn favoriete auteur had gewonnen nog voordat het uit was. Toen gebeurde er iets prachtigs. Ook zij flipte, en ging me toen knuffelen. Voor ik het wist werd ik gefeliciteerd door iedereen in ons kringetje, en kreeg ik meer knuffels. Dit is een van de grootste redenen dat ik niet veel later besloot om lid te worden van de vereniging. Ik was er voor die avond nog nooit eerder geweest, maar de manier waarop ze zo oprecht geïnteresseerd waren in mij, iemand die ze amper kenden, raakte me echt.

Ik gilde via Twitter DMs tegen Inge, en de gilde weer terug, en we flipten samen helemaal.

Nu, bijna een week later, flip ik nog steeds. Becky heeft de ships van Inge en mij gedeeld op haar Tumblr, wat het echter zou moeten maken, maar ik kan het nog steeds niet geloven. Sinds de wedstrijd online ging die woensdag heb ik niks anders gedaan dan eraan denken. Waren mijn antwoorden wel goed? Zouden meer mensen de antwoorden goed hebben? Wat als mijn mailtje niet goed verzonden was? Had ik het echt wel goed overgetyped? Zou ik gaan winnen? Al die zorgen kwamen er in een keer uit door een intzettend mooie happy ending. Ik heb echt het gevoel alsof ik op avontuur ben geweest en de draak heb verslagen, zo intens was het. Ik had dit allemaal niet kunnen doen zonder Inge, want zonder haar was ik de eeste ronde niet eens doorgekomen op een stom foutje. Daarom wil ik dit moment even gebruiken om haar te bedanken, niet alleen voor deze wedstrijd, maar voor haar steun in het algemeen. We zijn vrienden geworden omdat ze mijn blog had gevonden en me een mailtje stuurde om te fangirlen over Fire&Flood van Victoria Scott, en ik kan niet erg benadrukken hoe blij ik ben dat ze dat gedaan heeft.

En, voor de mensen die vonden dat +-6 uur in een wedstrijd steken idioot was:

OHMIJNGOD IK HEB DE BECKY ARC GEWONNEN IK KRIJG HET BOEK EERDER HET KOMT PAS UIT IN APRIL MAAR IK KRIJG HET AL OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG.

Het leven is mooi.

4 Comments

  1. Wat leuk! En gefeliciteerd! Ik vind het ongelooflijk knap dat je zoveel tijd hebt gestoken bij het beantwoorden van de vragen, want ik ben er heel erg zeker van dat heel veel mensen dat niet zouden doen. Zo zie je maar weer, er zijn heel veel verschillende soorten fans. 🙂

    1. Eline @ All The Feels

      Dank je wel! En dat is juist de grap. Ik vond het ontzettend leuk om te doen! Nu ik erop terug kijk is het ook voor mij een hele hoop tijd, maar dat had ik amper door toen ik er mee bezig was. Die thrill die je krijgt van het zoeken van de antwoorden, en het vooruitzicht dat je misschien de ARC wint… EN TOEN WON IK! Hardcore fan hiero :’)

  2. Inge

    Eline, jij bent lief *smooosh* (ik ben zo blij dat jij ging bloggen) (en fangirl verzoeken deed) (en maffe fangirls terugmailde)

    Also, AAAH UPSIDE ARC AAAH NAYLOR AAAH MARDIE AAAH BECKY AAAH SIMON AAAH UPSIDE ARC

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.