(Voor het eerste hoofdstuk naar beneden scrollen) The Hate U Give is een young adult boek geschreven door Angie Thomas. Het is 8 weken uit en staat 8 weken op de New York Times bestseller list. Heeft rond de 7 starred reviews gehad. Meer dan 12.000 ratings op Goodreads. 60 hiervan waren 2 sterren, en 43 1 ster. De gemiddelde rating is 4.71. Ter vergelijking, de rating van het best gewaardeerde Harry Potter boek is 4.61. En het krijgt een Nederlandse vertaling bij uitgeverij Moon.

Hoezo is dit bijzonder, naast het voor de hand liggende?

Angie Thomas is zwart, en The Hate U Give gaat over de Black Lives Matter beweging.

Ik ben bevoorrecht. Als blanke heteroseksuele westerling heb ik nooit last gehad van discriminatie, ben ik nooit ergens voor afgewezen gebaseerd op mijn uiterlijk, heb ik me op straat nooit bang gevoeld door hoe ik eruit zie of van wie ik houd. Met mijn bevoorrechte kop dacht ik altijd dat het allemaal wel meeviel, die achterstelling van minderheidsgroepen. Discriminatie was toch iets van vroeger? We waren toch zeker wel beter dan dit? Toen hoorde ik over Mike Brown. Over Eric Garner. Over vele anderen sindsdien. En met elk nieuwsbericht smolt mijn naïviteit beetje bij beetje, tot hij nu volledig verdwenen is. Dit zijn geen losstaande incidenten meer, dit is een chronisch probleem, en daar moet iets aan gedaan worden. Uit die noodzaak is de Black Lives Matter beweging ontstaan.

Dus toen ik werd gemaild door Moon of ik mee wilde doen aan een The Hate U Give blogtour wist ik niet hoe snel ik ja moest zeggen.

Om terug te komen op mijn introductie; racisme uit zich niet enkel in nageroepen worden op straat of te maken krijgen met politiegeweld. Het uit zich ook in kansen die mensen krijgen. Ik heb wat onderzoek gedaan naar racisme binnen het Amerikaanse boekwereldje, en wat ik vond is weerzinwekkend. Wat dacht je bijvoorbeeld van covers? We kennen allemaal de typische “meisje in baljurk” YA covers. Maar wanneer denk je dat de eerste YA fantasy cover met een zwart meisje in baljurk onthuld is? Vast jaren geleden, toch?

Fout. Afgelopen februari.

En om het nog erger te maken is de auteur van dit boek blank.

Ik wil hier niet zeggen dat iemand die blank is niet zo’n cover mag hebben, zeker niet. Maar jaren lang is zwarte auteurs verteld dat dit niet kan. “Zwarte covermodellen zorgen ervoor dat een boek niet verkoopt.” Jaren lang hebben organisaties die strijden voor diversiteit in YA literatuur gevochten voor zo’n soort kaft. Eindelijk, na al die jaren van weerstand, geeft een uitgever toe. Een zwart meisje in een baljurk op de kaft. De allereerste ooit. En die gaat niet naar een zwarte auteur. Iets klopt daar niet.

Van de 3400 in Amerika gepubliceerde kinderboeken in 2016 gingen 278 boeken over zwarte personages en zijn 92 boeken door zwarte auteurs gepubliceerd. Dit is 8,2% om 2,7%, respectievelijk, terwijl 13,3% van de Amerikaanse bevolking zwart is. En hier negeren we de grote hoeveelheid mensen die een gemixte etniciteit hebben.  Van de 124 auteurs die in 2012 op de NYT combined print & ebook fiction (adult) hebben gestaan waren er 3 niet-blank. Hiervan waren er geen zwart. Geen een.

Het feit dat Angie Thomas’ boek, een verhaal van een zwarte vrouw over een zwart meisje, is uitgegeven is al uitzonderlijk. 8 weken op de NYT bestseller list een klein wonder. En nu dus ook een Nederlandse vertaling.

We kunnen het Nederland denk ik niet kwalijk nemen dat er weinig diversiteit in de literatuur zit. Amerikaanse uitgeverijen publiceren weinig boeken van en over zwarte mensen, waardoor er aan Nederland weinig titels worden aangeboden. Daarnaast verschijnen een stuk minder boeken van en over zwarte mensen op de NYT bestseller list. Met de kleine boekenmarkt die Nederland heeft heb je een garantie op succes nodig, en die is er door deze gekke dingen in de Amerikaanse markt vaak niet.

Tot nu.

Toen ik hoorde dat The Hate U Give een Nederlandse vertaling zou krijgen heb ik hardop gejuicht. Want dit geeft aan dat het niet alleen mogelijk is voor een zwarte auteur om over een zwart personage te schrijven, maar ook dat een boek dat actief bijdraagt aan de Black Lives Matter beweging niet alleen verkoopt in de Verenigde Staten. Hoe het staat met racisme in Nederland weet ik niet precies, maar aan de zwarte pieten discussie kunnen we toch zien dat het niet helemaal goed zit. Daarom is het zo ontzettend belangrijk dat ook hier in Nederland het probleem onder de aandacht wordt gebracht.

En dat is waarom Chinouk, Joost, Emmy en ik hebben besloten om meer te doen met deze blogtour dan alleen de voorgestelde posts. De komende maand zullen wij ons bezig houden met #THUGNL. Onder deze hashtag zullen we werken waar we van houden delen die gemaakt zijn door of over/van zwarte mensen. Dit kan een boek zijn, of een liedje, of een schilderij, of een foto, of een film, of wat je ook kan bedenken. We willen zo veel mogelijk werken onder de aandacht brengen. En we vragen of jullie hierin met ons meedoen.

We zijn niet naïef genoeg om te denken dat dit iets op gaat lossen. Dat hierna op magische wijze alle problemen verdwijnen. Alles wat wij willen doen is aantonen hoe onmisbaar zwarte mensen zijn voor cultuur en alles wat wij daarmee associëren, zo veel mogelijk liefde delen, en mensen kennis laten maken met nieuwe werken. Wie weet vind je wel je nieuwe favoriete boek, of je nieuwe favoriete architect, of je nieuwe favoriete liedje in deze hashtag. Dus deel alles wat je kwijt wil en laat je horen.

Oh, en voor ik het vergeet! De reden dat ik deze post schrijf is dat ik de eerste in een reeks van vier blogs ben die aan de blogtour van The Hate U Give deelnemen, en ik mag vandaag het eerste hoofdstuk van dit boek met jullie delen. Lees het, en zorg dat je hem in huis haalt als hij later deze maand uit komt!

The Hate U Give Eerste Hoofdstuk

3 Comments

  1. Inge

    YES! Het mag dan nu niet direct iets oplossen (we need magic for that), maar meer exposure en aandacht hiervoor helpt altijd. Plus, liefde verspreiden is altijd goed <3

  2. Ik heb hem net in het Engels gelezen en het is echt een HEEL ERG GOED boek. Het kaart de huidige problematiek aan, maar niet heel dwingend ofzo. Als je begrijpt wat ik bedoel. Het is niet agressief.

  3. Pingback: TBR Juni 2017

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.