Blogtour Schaduwzwart – Recensie

Voor deze week had ik in heel 2018 nog maar 1 boek gelezen, en dan ook nog eens alleen maar de laatste 100 pagina’s. Deze week heb ik twee keer een vol boek uitgelezen voor de YA Boekenkrant en deze blogtour. Drie boeken tot nu toe dit jaar klinkt misschien niet als heel veel, maar voor mij voelt het echt als een overwinning. De leesdip is voorbij! Hoop ik. Ik ga zo weer aan een nieuw boek beginnen om te kijken of mijn theorie klopt, maar eerst mijn recensie van Schaduwzwart. Ik open namelijk deze blogtour!

Deze recensie is spoilervrij (ook over deel 1), op de cursieve beschrijving na. 

Kellen is al maanden op de vlucht voor de Jan’Tep, en het bevalt hem maar niks. Slapen in de open lucht, alleen eten wat het land te bieden heeft, en, oh ja, continu bang zijn vermoord te worden. Met Reichis de eekhoornkat en Ferius de Argosi dwaalt Kellen door de Zeven Zanden om uit handen te blijven van premiejagers. Maar als ze een oude bekende van Ferius tegenkomen die een meisje bij zich heeft verandert alles. Kellen moet besluiten of hij het meisje gaat helpen, of dat hij voor zichzelf kiest. Het schaduwzwart begint hem namelijk steeds zwaarder te vallen. Als dan ook nog eens blijkt dat er misschien een manier is om hem van het schaduwzwart te genezen, lijkt de keuze voor Kellen duidelijk. Maar is dat wel wie hij wil zijn?

Originele Titel: Shadowblack (ISBN: 9781471406133)(Hot Key Books)

Nederlandse titel: Schaduwzwart (ISBN: 9789030503668)(Meis & Maas)

Auteur: Sebastien de Castell

Score: 8/10

Op een schaal van college materieel strafrecht (1) tot om half 4 ’s nachts een grap horen en zo hard lachen dat je niks anders kan doen dan huilen (10), hoeveel feels: 7

Ik heb dit boek ontvangen van de uitgever in ruil voor een eerlijke recensie en deelname aan de blogtour. Bedankt, Meis & Maas!

Er zat geen plot in dit boek. Gewoon echt helemaal niks. Er was geen doel waar van begin tot eind naartoe gewerkt werd, of een opdracht die moest worden uitgevoerd. Schaduwzwart is gewoon het verhaal van Kellen, zijn soort-van-mentor-maar-ook-weer-niet Ferius en zijn bloedlustige eekhoornkat Reichis. Het klinkt als een format voor een jaren ’90 sitcom met een vleugje fantasy. En om eerlijk te zijn? Dat is het ook gewoon.

Ik ga niet zeggen dat dit het beste boek is dat ik ooit gelezen heb. De auteur valt hier en daar in herhaling, en geeft informatie over Kellen en zijn achtergrond die hij al ontelbare keren eerder heeft gegeven. Maar dat neemt niet weg dat dit boek zo ontzettend fijn is. Dit is typisch zo’n serie die het niet moet hebben van de worldbuilding of van de veel te ingewikkelde plotlijnen. Nee, de Spellslinger serie moet het hebben van de personages, en de dynamiek tussen hen. En wow, wat was die dynamiek in dit boek fantastisch!

Tijdens het lezen deed Schaduwzwart me aan iets denken, maar ik kon mijn vinger er maar niet opleggen. Het bleef aan me knagen, tot ik spontaan het antwoord wist toen ik het boek uitlas. Deze serie is de magische variant van de Grijze Jager! Ook in de Grijze Jager moet het verhaal het hebben van de personages en de onderlinge dynamiek. De manier waarop de personages in Schaduwzwart met elkaar omgaan voelde meteen heel erg vertrouwd, en nu snap ik dus waarom. Qua gevoel had het gewoon wat weg van een van mijn favoriete series allertijden!

Een boek is balans. De juiste hoeveelheid plot tegenover de juiste hoeveelheid personage. Als het ene aspect wat minder weegt, moet een ander aspect daarvoor compenseren. En ik denk dat dat in Schaduwzwart perfect gelukt is. Misschien is er iets minder een duidelijk groot verhaal dat Kellen probeert te vertellen, maar ik hing wel volledig aan zijn lippen. Ik wilde alles horen wat hij te vertellen had, en kon gewoon niet stoppen met lezen. Deze serie ontwikkelt zich niet als de fantasyserie die ik had verwacht, maar dat maakt me echt helemaal niet uit. Zolang er maar zinnen als “Shit, die vent heeft een krokodil” zijn, en Reichis die iedere pagina wel iets zegt waardoor ik hardop moet lachen, dan vind ik alles best.

---

Dat was de eerste stop van deze blogtour! Morgen is het de beurt aan Annabel van Het Leven van een Boekenworm. Ik hoop dat jullie morgen gaan kijken wat zij nou van het boek vond, en natuurlijk de rest van de blogtour blijven volgen!